Αντανάκλαση στο κέρατο
Του ευτυχισμένου ρινόκερου
Της ζαλισμένης ματιάς μου
Χαμόγελο που μυρίζει αχλάδι
Και συ νομίζεις πώς κοιμάσαι
Πώς ήταν μια μέρα σαν τις άλλες
Δευτέρα, Μαρτίου 31, 2008
ΓΟΠΕΣ
Θαλασσοπούλια αναδεύουν στον αέρα
Μυρωδιές εύθραυστης στιγμής
Πόσες γόπες χωρούν σε μια παραλία;
Πόσο μίζερη μπορεί να είναι μια ζωή;
Αλμύρα ξεχασμένη στα χείλη
Για το καλοκαίρι που φεύγει
Και την εκδίκηση που αφήνει
Λίγο πριν κρυφτεί
Αύρα, ρίγος, θύμησες, σιγή
Μα πού πήγαν τα τζιτζίκια;
Τι θα σημαίνει πια εδώ ζωή;
Μυρωδιές εύθραυστης στιγμής
Πόσες γόπες χωρούν σε μια παραλία;
Πόσο μίζερη μπορεί να είναι μια ζωή;
Αλμύρα ξεχασμένη στα χείλη
Για το καλοκαίρι που φεύγει
Και την εκδίκηση που αφήνει
Λίγο πριν κρυφτεί
Αύρα, ρίγος, θύμησες, σιγή
Μα πού πήγαν τα τζιτζίκια;
Τι θα σημαίνει πια εδώ ζωή;
ΣΕΡΦ
Μυρμήγκια μαύρα
Πάνω σε ξυλαράκια
Σερφ στις στάλες της πλάτης μου
ΑΥΤΗ Η ΚΑΨΑ
Αλάτινα νησιά να προσπελάσεις
Ψαροκόκαλο γλείφω
ΑΥΤΗ Η ΔΙΨΑ
Ξερό το βλέμμα
Χορτάτο από μπλε
Που μόνο στα όνειρα δροσίζει
Πηγμένο αίμα σαν το σάλιο
ΑΥΤΗ Η ΖΩΗ
Σκουριασμένη κονσέρβα
Λίγο κιτρινισμένο χαρτί
Καθαρό βάρος
Κι ένα σύννεφο
Που για λίγο με δροσεύει
ΔΩΣΕ ΡΕ
Λίγο το χέρι
Ή τράβα πιο κει
Πάνω σε ξυλαράκια
Σερφ στις στάλες της πλάτης μου
ΑΥΤΗ Η ΚΑΨΑ
Αλάτινα νησιά να προσπελάσεις
Ψαροκόκαλο γλείφω
ΑΥΤΗ Η ΔΙΨΑ
Ξερό το βλέμμα
Χορτάτο από μπλε
Που μόνο στα όνειρα δροσίζει
Πηγμένο αίμα σαν το σάλιο
ΑΥΤΗ Η ΖΩΗ
Σκουριασμένη κονσέρβα
Λίγο κιτρινισμένο χαρτί
Καθαρό βάρος
Κι ένα σύννεφο
Που για λίγο με δροσεύει
ΔΩΣΕ ΡΕ
Λίγο το χέρι
Ή τράβα πιο κει
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)