Τετάρτη, Αυγούστου 29, 2007

ΧΑΡΤΙΑ

Χαρτιά τράπουλας

Είναι μήπως σημαδεμένα;

Τα φύλλα πράσινα

Που δεν ξεσκίζει

(αυτός ο αρρωστιάρης αέρας)

ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

Παγωμένα χλωμό φως

Φέρνει τις κόρες σε φάση συστολής

Μια ολόγιομη Σελήνη

Κάνει τρελαμένους αέρηδες

Να περνούν από τους αυλούς της ψυχής μου

Εκεί στο βάθος ένα πλάσμα ξέφρενα χορεύει

Τι περίεργη που είναι η σκιά του;

(Δυο κέρατα, λες, και ξεφυτρώνουν απ’ το

κεφάλι του)

Τα δέντρα δεν αρκούν να φιλτράρουν

Την τραγίσια μυρουδιά που φτάνει ως εμένα

Κάθε βήμα μου προς το χορό

Με μεθά περισσότερο

Μα με τρομάζει κι άλλο τόσο

Μα με τρομάζει κι άλλο τόσο

ΑΝΤΙΟ ΚΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΑ ΨΑΡΙΑ




ΜΟΥΣΤΑΛΕΥΡΙΑ

Μουσταλευριά

Τρισδιάστατη

Πέταξα στα μούτρα

Ενός υπουργού

Δυο μήνες τώρα

Είμαι φυλακή

Έπρεπε να την βάλω

Σε φακελάκι;

ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΙΧΑ

Σε μια τεντωμένη τρίχα

Στερέωσα τη γη ολόκληρη

Το πιο όμορφο

Μικρόβιο που ‘χω δει

Τροχίζω τα δόντια

Τροχίζω τα δόντια

Στην άκρη του φεγγαριού

Και σπίθες μπήγονται

Στα ακροδάχτυλά μου

Σπίθες που για λίγο

Το σκοτάδι ξύνουν

Πληγές με ασημένιο αίμα

Τις τρίχες απ’ το γυμνό κορμί μου

Καψαλίζουν

Πριν χαθούν

Χαράζοντας σύμβολα

Στο ιδρωμένο μέτωπό μου

Φωτιά στο κενό

Με μαύρη φλόγα

Παγωμένη