Παγωμένα χλωμό φως
Φέρνει τις κόρες σε φάση συστολής
Μια ολόγιομη Σελήνη
Κάνει τρελαμένους αέρηδες
Να περνούν από τους αυλούς της ψυχής μου
Εκεί στο βάθος ένα πλάσμα ξέφρενα χορεύει
Τι περίεργη που είναι η σκιά του;
(Δυο κέρατα, λες, και ξεφυτρώνουν απ’ το
κεφάλι του)
Τα δέντρα δεν αρκούν να φιλτράρουν
Την τραγίσια μυρουδιά που φτάνει ως εμένα
Κάθε βήμα μου προς το χορό
Με μεθά περισσότερο
Μα με τρομάζει κι άλλο τόσο
Μα με τρομάζει κι άλλο τόσο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου