ΤΑΞΙΔΙΑ

Σκονισμένα ταξίδια
Μα εδώ η φτώχεια
Είναι πλούτος
Στο δρόμο έχεις
Ότι είσαι

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ

Χιλιάδες χρόνια
Σας φτιάχνουν το θεό

Μην τον ξεφτυλίζετε
Για λίγα φράγκα

Αξίζει ένα καλύτερο παζάρι
Άντε, ρίξε πάλι το ζάρι

ΧΟΡΟΣ

Σαν το χορό
Του βατράχου
Χτυπώ ενέσεις
Στη σιωπή σου

Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

Βουτώ το πρόσωπο
-μου
Μέσα σε ροζ ζελέ
-δροσερό

δυο τρίχες
-μου
έμειναν μέσα
-πάνω

το έπλυνα με νερό
-θαλασσινό

(πονάει πάντα /η πρώτη φορά)

ΒΟΥΤΙΑ

Βουτιά από ψηλά ή χαμηλά
Στο ανεξήγητο όραμα που τολμά
Το σύμπαν με μια γραμμή να ενώσει

Μπορείς να αντέξεις τη στιγμή
Που υπήρχες για να υπάρξεις ως μορφή
Που ήξερε πως για πάντα δεν υπάρχει;

κόκκινες, ζεστές

Ζωγράφιζε με το μαχαίρι
Πνιχτό σκοτάδι
Φευγαλέα λάμψη
Άσπρο ματιού
Αέρας σφυρίζει
Στάλες στο πεζοδρόμιο
Κόκκινες, ζεστές
Μα τίποτε άλλο
Πού πάει;
Γιατί ακολουθώ;

Φωτο 2

χάνω

Γεμίζω τα πνεμόνια
με γκάζι δροσερό

Κρατώ σφιχτά
την ανάσα
και μ¨αναπτήρα ψάχνω
και ψάχνω μέχρι να σκάσω

Από πού στο διάολο χάνω;
ΜΠΑΜ!

Κράταγες ομπρέλα, ε;
Στο ¨χα πει! Δε στο ¨πα;

πάω σπίτι

Στην εικόνα σου
κάθισα και ρέμβασα
για τα καλά

Τα χρώματά σου τώρα
στάμπα στον όμορφό μου
κώλο

Μα πάω σπίτι
να πλυθώ ρε
και να φάω

Φωτο 1

μαύρος χορός φωτιάς

 

όμορφη πόλη...

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ

... ήμασταν επαγγελματίες
δε θα σταματούσαμε το ποτό
ούτε για φαϊ

το μόνο διάλειμμα ήταν για δουλειά

μέχρι την επόμενη απόλυση

πόσα κιλά κρασί παίρνεις με το ταμείο ανεργίας;

μην το κουράζεις... είναι αρκετά

ΑΧ ΨΥΓΕΙΟ!

Γεμίζω τα ράφια
το ψυγείο, το μυαλό

Τόνους πράγματα
ποικιλία μεγάλη

Ότι και να βάλω όμως
το κενό είναι εκεί και με κοιτάζει

Ναι, έχει τη μορφή σου

ΚΟΚΚΙΝΟ ή ΜΑΥΡΟ

Γνώρισα έναν άνθρωπο
που βαζε στο χαρτί απάνω
μαύρο ή κόκκινο μυρμήγκι

Μετά τα χνάρια του
ακολουθούσε
όπως μπορούσε

Το χαμόγελό του
ήταν πλατύτερο
κι η ματιά του καθαρότερη

Από τους πιο πολλούς
που χαράζουν την πορεία τους
μονάχοι

ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΠΟΛΥ

Οι στάλες της βροχής
δε φτάνουν να ξεπλύνουν
τη ντροπή σου

Ούτε μια χούφτα απ¨τα νομίσματα
που μας πετάς στο χώμα

Κι αν τύχη ή απάτη
σ¨έκανε πλούσιον πολύ

Πρόσεξε
γιατί έχεις
μα δεν είσαι

ΒΟΥΤΗΧΤΕΣ

Γεμίσαμε μια πισίνα
ως απάνω με ουϊσκι

Περαστικό χαλάζι
τη δρόσεψε για τα καλά

Ξεδιάντροποι βουτηχτές
ριχτήκαμε μέσα

Να την πιούμε
ή να μας πιει

(αφιερωμένο στον Μ. που πέθανε πριν δυο μήνες από το πολύ αλκοόλ)

ΚΟΥΝΟΥΠΙ

Μέρες πια το κυνηγώ
τούτο το κουνούπι

Και έχει πάντα
τη μορφή σου

ΤΟΤΕ

Τότε που ο καφές
είχε την πίκρα του τσιγάρου

Κι η ματιά
τη λάμψη της βροχής

Κλέψαμε μαύρες στάλες απ¨το χρόνο
Και τις αλλάξαμε

για λίγη όμορφη ζωή

ZΗΜΙΑ

Μια φωτιά
ή πλημμύρα

Ένας σεισμός
ή μετεωρίτης

Πόση ζημιά
μπορούν να κάνουν

Όταν τρέχεις γρήγορα
κι όλη η περιουσία
είναι μαζί σου

ΠΟΛΛΑ

Μια δόση σύννεφο
Από κείνο το αχνογάλαζο

Και δυο μέρη βότκα
Απ΄το στάρι της αυγής

Κερνάς όλους τους δικούς σου
Ακόμη και τούτους που νομίζουν

ότι έχουν πολλά

Κόκκινο

Κόκκινο πανί
που στάζει κρασί

Μα ο ταύρος έχει
αίμα στα κέρατα

Τον δείχνω μ΄ένα δάχτυλο
καμένο απ¨τον ήλιο

Και το καπέλο βάρυνε
τόση ήταν η βροχή

Πώς μύριζε τούτο το χώμα;
Να ¨ταν μια ξέγνοιαστη στιγμή

ΤΕΝΤΩΝΩ ΧΕΡΙΑ

Τεντώνω χέρια
υψώνομαι στις άκρες
των ποδιών

Βουτηχτής περήφανος
χρησιμοποιώ ένα σύννεφο
ως τραμπολίνο

Γέρνω με στόμα ανοιχτό
Ν¨αρπάξω όσο αέρα
χωρούν τα πνεμόνια

ή κάποιο πουλί
σφηνωμένο
να κλείσει τη βάνα

Θαύματα

Θαύματα πολλά
για να πιστέψεις
Και το ποιο μεγάλο;
το πώς τα πιστεύεις

Τραγικά γελάς
που κατάφερες

να σε ευτυχίσεις τόσο
τόσο που σε τελείωσες

Να τώρα μας φεύγεις
Μη σε κρατάμε με το ζόρι

Αφού έτσι κι αλλιώς
Εσύ το καθόρισες
πότε την πόρτα θα μας κλείσεις

Φιλιά!
Κι επιτέλους...
δε χρειάζεται τώρα να προσέχεις