Μην προσβάλλεις τη Σιωπή

Υπάρχει μεγαλύτερο κενό

Απ’ αυτό που αφήνεις

Όταν απεγνωσμένα προσπαθείς

Να το γεμίσεις – να το στολίσεις

Με πλαστικά ψώνια

Και ξεπλυμένο έρωτα

Με διάφανα ηχοτόπια

Προσβάλλοντας κάθε σιωπή

Έι, ποιητή

Του εφήμερα άχρονου

Της ρετουσαρισμένης ηδονής

Μη δαγκώνεις το τραπέζι

Αλλού είναι η τροφή

Μη ματώνεις άλλο τα νύχια

Αυτό είναι βιτρίνα – δεν είναι κορμί